Czerna - wieś przy zbiegu potoków Czernka i Eliaszówka. Do 1939 r. popularne letnisko dla mieszkańców Krakowa. Na zachodnim stromym zboczu doliny Eliaszówki, wznosi się klasztor i kościół Karmelitów Bosych, ufundowany w 1628 r. przez Agnieszkę z Tęczyńskich Firlejową z Tęczyna.

        W barokowym klasztorze i kościele św. Eliasza znajduje się wiele pięknych szczegółów architektonicznych i elementów wyposażenia z czarnego marmuru dębnickiego. Nad potokiem Eliaszówka znajdował się przerzucony kamienny most z lat 1671-1695, zwany diabelskim, o dł. 120 m i wys. 18 m. Wsparty był na 13 arkadach, które obecnie są w ruinie. Przy kościele jest kaplica poświęcona pamięci św. Rafała Kalinowskiego, członka Rady Narodowej w Powstaniu Styczniowym z 1863 r., później zesłańca syberyjskiego, a w końcu karmelity bosego w Czernej.
W lewym ramieniu transeptu kościoła karmelitów w Czernej jest usytuowany wczesnobarokowy ołtarz MB Szkaplerznej. Ołtarz ku czci: MB w dniu 28 października 1657 r. konsekrował bp Stefan Kazimierz Charbnicki - sufragan lwowski. W ołtarzu znajduje się obraz olejny namalowany wg wzoru bizantyjskiego MB śnieżnej z bazyliki S. Maria Maggiore w Rzymie (Madonna Salus Populi Romani). Obraz ten był wielokrotnie odnawiany i poprawiany. W pierwszych latach XX w. zaczęto go przyozdabiać haftowaną szatą. Pierwsza powstała z inspiracji wizytatora III Zakonu Karmelitańskiego w Polsce - O. Mieczysława Woźniczki. Kościół do 1805 r. był objęty klauzurą papieską i zarezerwowany wyłącznie dla samych pustelników karmelitańskich. Klauzura papieska kościoła została zniesiona 13 lipca 1805 r. przez biskupi konsystorz w Krakowie, który dozwolił dopuszczać wiernych obojga płci do udziału w nabożeństwach w kościele. Od tego momentu datuje się liczny napływ pielgrzymów z najbliższych okolic i ze śląska do klasztoru karmelitańskiego i wzrost kultu MB Szkaplerznej. Centralną uroczystością roku stał się odpust w uroczystość MB Szkaplerznej 16 lipca. O licznych łaskach tu otrzymanych mówią wota.
Podanie głosi, że na niedostępne wzgórze pokryte skałami, jarami i zaroślami, należące do majątku Jana Tęczyńskiego wojewody krakowskiego, często przychodził z pobliskiej wioski na modlitwę starzec. Ludzie pytali go, dlaczego nie chodzi na modlitwę do kościoła, tylko przychodzi tutaj, na to samotne miejsce. On dał im taką odpowiedź: za niedługo na to miejsce przybędą wybitni słudzy Boży i zasłyną wielką świętością życia. Na tych samotnych skałach zbudują kościół i oddawać będą cześć Bogu i NMP. I tak się niebawem stało. Na przyklasztornym cmentarzu można obejrzeć grób Aleksandra Błędowskiego, jednego z przywódców Powstania Listopadowego. W górnej części doliny Eliaszówki bije ocembrowane źródło św. Eliasza, zwane popularnie źródłem Miłości.